MGA KAUGNAY NA LITERATURA GLOBAL
Ano ang Kasaysayan ng Sistema ng K-12 na Edukasyon?
Pamilyar na ang karamihan sa ngayon sa sistema ng edukasyon na tinatawag na K-12. Binubuo ito ng labing tatlong grado, kindergarten hanggang ika-12 grado. Ang K-12 na sistema ng edukasyon ay tumutukoy sa mga pampublikong sistema ng paaralan sa Estados Unidos, Canada, UK, at ilang mga bahagi ng Europa.
Mahirap tukuyin ang pinagmulan ng edukasyon dahil noon pa man ay may kinamulatan nang edukasyon ang ating mga katutubo. Para sa mga layunin ng artikulong ito, talakayin natin ang sistemang k-12. Alam naman natin na ito ay napapanahon at naaangkop lalo na sa Estados Unidos.
Sa panahon ngayon, ang K-12 edukasyon ay kumakatawan sa sapilitang edukasyon na kinakailangan ng lahat ng mga bata sa Amerika. Kahit na ang isang edukasyong K-12 ay maaaring makamtan mula sa alinman sa publiko o pribadong institusyon, ang mga bata na naabot sa kompulsaryong edad (sakop mula sa edad na 6-8, depende sa estado) ay kinakailangang pumasok sa paaralan. Ang edukasyong ito sa Estados Unidos ay nagsimula higit sa 150 taon na ang nakaraan nang itinatag ni Horace Mann ang isang malawakang sistema ng edukasyon sa Massachusetts, kung saan ito ang naging unang estado na pumasa sa pagdalo sa mga batas ng paaralan noong 1852. Noong 1918, sa lahat ng mga estado ang mga bata ay itinalaga ng batas na makatanggap ng edukasyon. Ang kindergarten, na unang grado sa sistemang K-12, ay binuo bago ang sapilitang edukasyon. Kahit na ito ay hindi sapilitan sa lahat ng mga estado, ang mga bata ay kinakailangang magsimulang pumasok sa paaralan sa karamihan ng mga estado sa edad na anim na taong gulang. Kung ang estudyante ay masyadong bata para magsimula ng kindergarten siya ay inirerekomendang pumasok sa kindergarten sa loob ng taong siya ay mag-aanim.
Ang salitang “ kindergarten” ay nagmula sa Aleman at ang ibig sabihin ay "anak o anak ng hardin." Ang konsepto ng kindergarten ay mula sa mapanlikhang isip ni Friedrich Froebel, isang magaling na guro sa pilosopiya. Naghanap si Froebel ng lugar na maaaring maging palaruan ng mga bata upang matiyak na sila ay nagagabayan ng tama habang lumalaki. At dito na niya naisip ang salitang “kindergarten”.
Ang unang kindergarten ay itinatag sa Inglatera noong 1852; sumunod naman ang Estados Unidos taong 1856. Kahit na ang edukasyon ay kinakailangan ng lahat ng mga bata sa Massachusetts noong panahong iyon at marami pang ibang mga estado ang sumusunod dito, hindi lahat ng paaralan ay may kindergarten.
Hindi lahat ng paaralan ay inoobliga ang mga mag-aaral na makakuha ng tiyak na marka upang manatili sa paaralan, bilang sapilitang edukasyon ito ay inaaplika lamang sa mga bata edad pang-elementarya. Maraming mga bata ang pinahihintulutang lumiban sa klase, lalo na ang mga anak ng mga magsasaka dahil kailangan sila sa bahay para sa ani at paghahanda para sa taglamig.
Ang Education Act of 1918, o ang ‘Fisher Act’, ay gawa ng Parlyamentong British na isinulat ni Herbert Fisher na nagpatupad ng pagbabago sa progresibong edukasyon at nakatulong sa maraming aspeto ng sistemang edukasyon K-12 na kinikilala natin sa ngayon. Dinagdagan ng Fisher act ang edad ng mga bata na maaari nang iwanan ang pag-aaral. Ang batas na ito din ang nag-atas sa isang komite na iulat na at gumawa ng mga rekomendasyon sa mga gumagawa ng patakaran tungkol sa edukasyon.
Sa Estados Unidos, hindi katulad ng Inglatera, ang pampublikong edukasyon ay pamamahalaan ng bawat indibidwal na estado. Noong 1791, may pitong mga estado na sa Estados Unidos ang tiyak na sa kanilang probisyon para sa edukasyon sa kanilang sariling mga indibidwal na konstitusyon at nabuo batay sa edukasyon nang walang inklinasyon sa relihiyon. Bago pa magpasa ng mga batas sa sapilitang paaralan, ang edukasyon ay naisalokal at magagamit lamang ng mga mayaman at madalas kasama ang relihiyosong aral. Sumusunod sa mga batas sa sapilitang pagdalo, ang mga Katoliko ay pinagbawalang lumaban sa mga estado na nagpapatupad ng karaniwang pag-aaral at nilikha ang pribadong Katolikong paaralan.
Taong 1925, ang Korte Suprema ay nagpasya na ang mga bata ay maaaring dumalo sa publiko o pribadong paaralan para sa edukasyon.
Sa paglipas ng panahon, ang bawat indibidwal na estado ay bumuo ng sarili nitong departamento ng edukasyon upang makita ang pampublikong sistema ng edukasyon. Isinama na rin ang kindergarten sa sapilitang pagdalo at nag-atas ng pagdalo hanggang sa edad 16. Ang pondo para sa pampublikong edukasyon ay lumago nang isama ang mga pederal, estado at lokal na mga mapagkukunan.
Ang pagkakatatag ng sapilitang edukasyon ay humusay noong 1950s,ngunit ang edukasyon k-12 na alam natin sa ngayon ay nagsisimula pa lamang. Ang mga paaralan ay naisalokal, at ang edukasyon ay hindi na para lamang sa mga mayaman. Gayunman, kahit na noong 1950, ang pagbubukod sa bawat lahi ay karaniwan pa rin sa mga pampublikong paaralan. Kung kaya’t sa paglabas ng bagong probisyon ng Estados Unidos ay tuluyan na nilang inalis ang diskriminasyon sa lahi. Ito ang US Supreme court case brown v. Board of Education, ng Topeka, Kansas taong 1954. Mula nang maisaayos ang Kagawaran ng Edukasyon ng Estados Unidos taong 1979, ang edukasyon K-12 na sistema ay katulad sa kung ano ang alam natin sa ngayon, ngunit may mga pagbabagong naganap ayon sa mga pangangailangan ng edukasyon. Funding has always been a source of concern for public schools, especially in poor, urban districts, where quality of education also came into question. Ang pondo ay palaging mapagkukunan ng pagmamalasakit sa mga pampublikong paaralan, lalo na sa mahihirap, mga lunsod o bayan na distrito, kung saan ang kalidad ng edukasyon ay lagging kwinekwestyon.
Bilang resulta, ang mga pederal na pondo ay may direktang kaugnayan sa paaralan bilang pagsubok sa ilalim ng kasalukuyang ‘No Child Maiiwan Act’ (NCLB). Ang NCLB ay nilagdaan sa batas ni Presidente George Walker Bush noong 3 Enero 2002. Sa ilalim ng batas na ito, mga pamantayan ng pananagutan ay nadagdagan sa pagsisikap na mapabuti ang pagganap at upang magbigay sa mga magulang ng kalayaan sa pagpili ng mga paaralan. Ang NCLB ay inatasan ang mga estado upang tumulong sa mga pangunahing kasanayan sa lahat ng mga estudyante sa ilang mga antas ng grado at makamit ang mga pamantayan na itinakda sa pamamagitan ng bawat estado at dahil dito nakakatanggap sila ng pondo mula sa gobyerno. Nagtakda sila ng tiyak at mas mahigpit na mga layunin sa pagbabasa sa ilalim ng NCLB at nagkaroon din ang mga estado ng graduation exams sa mga tiyak na mga panukala.
Sa kasalukuyan, ang K-12 na pampublikong sistema ng edukasyon ay nagbibigay ng libreng ika-labingdalawang edukasyon sa mga karapat-dapat na mga mag-aaral . Ang mga pamilya ay may opsyon na ipadala ang kanilang mga anak sa pribadong paaralan,
ngunit dapat ay responsable sa pagbabayad ng matrikula . Ang kinabukasan ng K-12 edukasyon ay makakaranas ng mga pagbabago at pagsubok katulad na lamang ng nakaraan nito. Ang K-12 edukasyon na programa ay maaaring sa lalong madaling panahon ay palawakin upang isama ang pre-K sapilitang pagdalo.
KAUGNAY NA PAG-AARAL
Pilipinas- Inilabas nang Kagawaran ng Edukasyon ang detalye ng kanilang planong pagdaragdag ng parehong isang taon sa primarya at sekundarya o K+12. Ito ay bahagi ng President Benigno "Noynoy" Aquino III's Educational Reform Program. Ang Administrasyong Aquino ay naniniwala na ang pagdaragdag ng mas maraming taon sa pangunahing edukasyon sa Pilipinas ay maaaring makatulong na malutas ang problema sa pagkawala ng trabaho, panatilihing mataas sa mga global na pamantayan, at tulong sa mga estudyante na magkaroon ng mas maraming oras upang piliin ang mga karera na pinakamahusay na nababagay sa kanilang kasanayan.
Sinasabing ang K+12 ay ang pagdaragdag ng isang taon sa parehong primary at sekundarya (kindergarten + 6 na taon sa primarya + 6 na taon sa sekundarya).Kahit na ang mga opinyon at reaksyon ng publiko ay nahahati, ang ilan ay sa pabor at ang ilan ay sa hindi. Kabilang sa mga pangunahing isyu na may kaugnayan sa programang K+12 ay ang mga
pinansiyal na kapasidad ng mga magulang, ang bilang ng mga paaralan, ang bilang ng mga guro, at kahit na ang pagkakaroon ng mga libro at iba pang kagamitang pang-eskuwela.
Upang ipatupad ang programa, ang Kagawaran ng Edukasyon (DepEd) ay may trabaho sa Kongreso na baguhin ang umiiral na batas, ang Batas Pambansa 232 o ang "Education Act of 1982," na nagsasabing ang pangunahing pormal na edukasyon ay 10-taong programa.
Pinangunahan na ng Kagawaran ang pagsasagawa ng konsultasyon hanggang sa unang tatlong buwan ng susunod na taon."Pagkatapos ng konsultasyon, ang batas ay maaaring maipasa sa 2013, bago ang susunod na halalan," sinabi ni Luistro na ang pagtugon ng pamahalaan sa programang K+12 ay makatutulong upang ito’y maging posible.
Ang modelo K+12 ang tumutukoy sa isang taon ng kindergarten at 12 taon ng pangunahing edukasyon. Ang bagong programa ay magdaragdag ng dalawang taon sa kasalukuyang modelo ng edukasyon sa Pilipinas, ang tanging bansa sa Timog Silangang Asya na nagpapatupad ng 10 taong modelo ng edukasyon.
Iminumungkahing Modelo Ng K+12
Sinabi ni Luistro ng DepEd na ang pagpapasok ng 12-taong modelo sa edukasyon ay batay sa mga kautusan ng Pangulo Benigno Simeon Aquino III. Ganito ang iminumungkahi ng DepEd na porma ng kanilang planong K+12 kung saan nasasangkot ang:
isang taon ng kindergarten;
anim na taon ng elementarya (Grades 1-6);
apat na taon ng junior high school (Grades 7-10), at
dalawang taon ng senior high school (Grades 11-12).
Ang bagong K +12 kurikulum ay inaalok sa mga papasok na Grade 1 pati na rin sa Unang Taon sa Junior High School sa mga mag-aaral sa Hunyo 2012.Ang DepEd ay nagnanais na ipatupad ang Senior High School na edukasyon sa taong 2016-2017. Maging ang nakapagtapos sa Sekundarya ay madaling makahahanap ng trabaho. Ang programang K +12 ay tumutukoy sa anim na taon ng mataas na paaralan na edukasyon na binubuo ng apat na taon ng junior high school at dalawang taon ng senior high school. Ang mag-aaral ay makakatanggap ng isang diploma sa pagtatapos sa junior high school.Sila ay bibigyan ng isa pang diploma sa pagtatapos ng senior high school.Ang dalawang taon ng senior high school ay naglalayong mabigyan ang mga mag-aaral na may kakayahan na tutulong sa kanila na madaling makahanap ng trabaho. Ang kurikulum ay magbibigay ng espesyalisasyon batay sa mga karerang gusto ng isang mag-aaral na ituloy.
Karagdagang HS taon Hindi papalitan ng kolehiyo ng edukasyon
Nilinaw ni Bro. Armin Luistro ng DepEd na ang dalawang taon ng senior high school ay hindi katulad ng tersiyaryo edukasyon.Ipinaliwanag niya na ang programang K+12 ay pinapayagan ang higit pa sa mga estudyante na sumapi sa tersiyaryong edukasyon. "Kung sa senior high school [graduates] ay maaaring madaling makahanap ng trabaho, doon ay dapat na mas nagsasarili, nagtatrabaho ang mag-aaral," sinabi niya. Idinagdag niya na ang senior high school graduates ay hindi kaagad irerehistro sa kolehiyo pagkatapos niya sa sekundarya ngunit maaaring pumili ng trabaho para sa ilang taon upang makapag-ipon ng sapat na pera para sa kanyang pag-aaral sa kolehiyo.
Sistemang K+12, mapapahusay ang kalidad ng edukasyon
Gayunman, sinabi ni Luistro na ang karagdagang mga taon ng paaralan sa ilalim ng sistemang K +12 ay sagot sa problema ng mababang kalidad na edukasyon sa bansa.
Sinabi din ni Luistro na ang programa ay may positibong epekto sa ekonomiya ng bansa.Nabanggit niya rin na nagpapakita na ang mga pagpapabuti sa kalidad ng edukasyon ay nagdaragdag ng kabuuang kita ng isang bansa. Ipinahayag din ng kalihim ng edukasyon na ang buong Kagawaran ay tiwalang maipapatupad ang programang K+12.
P60-B pondo na kailangan
Upang ipatupad ang karagdagang dalawang taon ng senior high school na programa simula ng taong pampaaralan 2016-2017, kinakailangan ng Kagawaran ng Edukasyon ng pondobng aabo sa P60-B para sa pagpapagawa ng mga pampublikong paaralan, kakulangan sa guro, mga libro at iba pang kagamitang pampaaralan.Sinabi ni Luistro na ang departamento ay may sapat na oras upang maghanap para sa mga pondo. Nakikita ng Administrasyong Aquino ang halaga ng pagbabago sa kalidad ng edukasyon ng bansa.
[Ang kumpletong teksto ng “USAPAN SA pinahusay na K+12 BATAYANG PROGRAMA SA EDUKASYON” (DepEd discussion paper) inihayag sa pamamagitan ng Kalihim ng Edukasyon Armin Luistro sa Oktubre 5, 2010 ay makukuha sa Philippine Education Research Journal .]
